Biz futbolseverler Avrupa müsabakalarındaki her mağlubiyetten sonra bu soruyu elbette ki tartışıyoruz ve akıllara getiriyoruz. Bu problemler yığını içinde çözülmesi gereken onlarca sorun ve yapılması gereken çok acı özeleştiriler var.
Avrupa kupalarında bir türlü tırmanamağımız o merdiven ve başarılarımızın yeterince kalıcı olmayışı nerede yanlış yapıyoruz ? sorusuna hepimizin aklına getiriyor. Genellikle bu sorunun cevabını bulmak için yüzeysel ve tek taraflı cevaplar veriyoruz.
Oysa Avrupa ligleri ve kulüpleri ile bizim liglerimizin ve kulüplerimizin ilerleyişi, işleyişi bakımından ciddi farklılıklar söz konusu.
Avrupa ile Aradaki Makası Kapatmak
Tabii ki en önemli faktör olarak karşımıza mali tablolar çıkıyor. Pek çoğumuz maçın bu tatsız ve gri tablolardan oluşan kısmıyla ilgilenmeyi sevmesek de bir takımın ulaştığı seviyeyi koruması ve uluslararası arenada kendini sergilemesi için ekonomik anlamda kendi çarkını döndürmesi gerekiyor. Türkiye’de girdiği sezonlarda çok yüksek hedef beklentisi olan takımlar harcamalarını da mümkün olan başarı tabloları ve hedeflerine göre yapıyor.
Bu planlamar ile ne yazık ki şampiyon olunduğunda veyahut Şampiyonlar Ligi gelirlerine ulaşıldığı zaman 1 yıl kadar bir rahatlama sağlayacak kadar yeterli oluyor. Gerçeklikte ise her ligde olduğu gibi bu liglerde de sadece bir şampiyon olması oluyor.
Türkiye’de pek çok takım harcamalarını başarısızlığın olduğu senaryoları hesaba katmadan yapıyor ve buna göre transfer ve maaş ücretlerini belirliyor. Bu rakamlar elde edileceği varsayılan başarılar üzerinden hesaplanarak duyuruluyor.
Profesyoneller bütçe yetersizliğinden şikayet etse de gözden kaçırdıkları şey elendiğimiz ekiplerin bizim bütçelerimizin çok altında çalışıyor olduğu gerçeği olarak göze çarpıyor.
Bu durumda parasızlıktan ziyade bu paranın iradesi konusunda adımlar atılması gerektiği aşikar oluyor.
Yanlış Kadro Planlaması ve Başarı Saplantısı
Avrupa takımlarında ideal yönetim anlayışına sahip kulüplerde bizim yeniden yapılanma diye tabir ettiğimiz durumun her yıl yerine daha uzun vadeli şekilde yapılması söz konusu oluyor. Bu durum da Avrupa kulüplerinin kadrolaşmasında Türk kulüplerine oranla daha güçlü bir planlama altyapısı olduğunu bize gösteriyor.
Bir diğer büyük sıkıntımız ise başarıya olan bakış açımız olarak gün yüzüne çıkıyor. Şampiyonluk takıntımız ikinci ve üçüncü olan takımlara yeterince saygı duyulmamasına yol açıyor ve bu takımların başarılarını büyük ölçüde gölgeliyor.